Patholoog aan de slachtlijn: post-mortem bevindingen onder de microscoop

Op basis van hun macroscopische verschijning zijn weefselafwijkingen vaak moeilijk te interpreteren. Dit is het gevolg van het feit dat de verscheidenheid aan algemene reactiepatronen van het lichaam op infecties en andere ziekteoorzaken beperkt is. Als reactie op verschillende etiologieën zullen weefsels zodoende in zekere mate dezelfde morfologische veranderingen tonen. De microscoop biedt in deze gevallen dikwijls uitkomst; op een meer gedetailleerd niveau kan een uitgebreider pallet van deelkarakteristieken binnen een afwijking in kaart worden gebracht dan met het blote oog mogelijk is. Desalniettemin kunnen zelfs onder de microscoop afwijkingen met verschillende oorzaken erg op elkaar lijken en is ook histologisch de etiologie van een weefselverandering vaak niet zichtbaar.

Op verscheidene plekken in het veterinair werkveld hebben dierenartsen de uitdaging om met dit gebrek aan ‘pathognomoniciteit’ van weefselveranderingen om te gaan; ook de keuringsdierenarts in het slachthuis staat dagelijks voor de taak om met een scherp oog en in korte tijd in dit grijze beoordelingsgebied verantwoorde afwegingen te maken. Pathologen van het VPDC beoordelen jaarlijks een aantal door NVWA-keuringsdierenartsen ingezonden slachthuisweefsels microscopisch. Het voornaamste doel hiervan is om, in het kader van Good Veterinary Practice, reeds gestelde macroscopische diagnoses in het slachthuis later microscopisch te verduidelijken, opdat de hieruit verworven kennis bij een volgende vergelijkbare keuringsbeslissing ondersteunend kan werken. Tijdens de presentatie op de Voorjaarsdagen 2017 zal een aantal intrigerend casuïstieken, dat op genoemde manier is vergaard en beoordeeld, door de veterinair patholoog tegen het licht worden gehouden.