Katten met chronische buikklachten

Er zijn verschillende ziektes bij de kat die op en af buikklachten kunnen geven. Symptomen kunnen bestaan uit steeds weer braken, periodes met slechte eetlust, vermageren, tekenen van buikpijn, obstipatie of soms diarree. Ziektes waar je dan aan moet denken zijn ontstekingen van maag, darmen, of galwegen en aan chronische pancreatitis. Deze ziektes zijn vaak niet op korte termijn levensbedreigend en zijn er ook periodes dat het weer even beter gaat. Vaak sukkelen de klachten daarom al heel lang, voordat besloten wordt om het eens goed te laten uitzoeken.

Braken, gras eten en misselijkheid

Misselijkheid kan veel oorzaken hebben. Vaak gaat het “vanzelf” weer over, maar er zijn ook ernstige oorzaken die we niet over het hoofd moeten zien. Als de eigenaar meldt dat de kat al meer dan 3 tot 4 weken wel eens braakt, of de kat is vermagerd, dan is dat zeker reden om verder onderzoek te adviseren. Nader onderzoek bestaat uit bloedonderzoek, inclusief lever-, nier- en pancreaswaarden, ontlastingonderzoek, urineonderzoek, echografisch onderzoek en evt endoscopie van maag en darmen.

Symptomatische behandeling

Deze kan bestaan uit een combinatie van een uitgebalanceerde orale elektrolytenoplossing, aanpassingen in de voeding en medicijnen tegen braken (emeprid, Cerenia). Maagzuurremmers of geneesmiddelen tegen maagzweren (bijv. Zitac, Zantac, omeprazol, en sucralfaat) zijn geen anti-braakmiddelen en zijn niet de eerste medicijnen die je mee moet geven. Ook kunnen eetluststimulerende middelen gegeven worden (diazepam, midazolam, mirtazapine). Wanneer zieke katten langdurig niets eten, leidt dit vaak tot schadelijke effecten. Voedingsondersteuning is dus aan te raden. Heel vaak kiezen we dan voor een goed verteerbaar dieet. Dit soort (maagdarm-) diëten bevatten componenten die weinig residu vorming geven, hoog verteerbaar zijn en meestal zijn deze diëten ook glutenvrij (al is dat laatste niet zo belangrijk bij de kat). Vaak zijn deze diëten ook vetarm.

Als de diagnose gesteld is

Als de diagnose gesteld is, als we precies weten wat er aan de hand is, kan veel beter een gerichte therapie worden ingesteld. Bij een galwegontsteking zijn antibiotica nodig, die je liever niet geeft bij darmontsteking. Bij darmontsteking gebruiken we vaak prednisolon, wat we liever niet geven bij pancreatitis. Beter dus om eerst te weten wat er speelt en niet zo maar wat te blijven proberen.

Chronische maag- en darmontsteking

Net als bij de hond zien we bij de kat ook veel overgevoeligheidsontsteking in maag en darmen, vormen van IBD (inflammatory bowel disease) dus. Bij katten zien we vaker braken en vermageren dan diarree als klacht. Ook bij de kat proberen we het liefst eerst een eliminatiedieet, al is het lastig omdat katten nogal kieskeurige eters zijn, zeker als ze buikpijn hebben. Maagontsteking kan bijvoorbeeld behandeld worden met omeprazol (maagzuurremmer), bij chronische darmontsteking is vaak prednisolon nodig.

[...]