De blinde patient, wat is het vooruitzicht voor de toekomst?

Twee types cellen in het netvlies (fotoreceptoren) zorgen voor zicht:
1. de staafjes: zeer gevoelig voor licht en beweging (schemerzicht); 2. de kegeltjes: onderscheiding van details en kleuren (overdag).

Er zijn meer staafjes dan kegeltjes in het netvlies. Mensen beschikken over 3 verschil- lende kegeltjes (trichromatisch: blauw – groen - rood) en honden 2 (violet – groen), ver- gelijkbaar met kleurenblinde mensen(rood – groen blind). Katten zouden ook 3 ver- schillende kegeltjes hebben, maar de kleurenperceptie is anders als bij ons. Zij leven in een pastelkleurig wereld! Honden en katten reageren het best op blauw en geel. Groen en rood zijn geen geliefde kleuren. Een blindengeleidehond zal dus meer letten op de intensiteit van de verkeerslichten en hun positie op het verkeerslicht, dan op de kleur zelf! Een hond ziet minder scherp dan wij (1/4 minder), maar 2 keer scherper dan katten. Honden en katten kunnen beter in schemercondities zien. Zij bezitten over een grotere cornea (hoornvlies) en pupillen, die dus meer licht kunnen opvangen. Het netvlies bevat een structuur (tapetum Lucidum), dat het licht weerkaatst, zodat het twee keren door de fotoreceptoren opgenomen kan worden. Een kat heeft zes keer minder licht nodig om te kunnen zien, in vergelijking tot de mens. Honden en katten zijn heel gevoelig voor beweging. Honden zouden bewegende voorwerpen herkennen op meer dan 800 m afstand. Hetzelfde voorwerp wordt pas op 500m. afstand herkend, als het niet beweegt! Het gezichtsveld loopt 150° rondom de neus (dit is echter heel verschil- lend per ras, afhankelijk van de stand van de ogen en de lengte van de neus: pekinees / Windhond). Een Siamese kat heeft minder dubbelbeeld (stereopsis) en ziet minder scherp dan andere katten omdat de proportie zenuwen die bij het chiasma van kant veranderen, verschillend is. Ze zien minder goed langs de neus en daarom hebben ze de neiging om scheel te kijken. Sommige rassen zijn licht myopisch ( Duitse Herders, rottweilers, Miniatuur Schnauzers). Scherpstellen wordt meer door de cornea gedaan dan door de lens. Het gebruik van de neus om voorwerpen die dichtbij zijn te herken- nen betekent niet, dat de hond brillen nodig heeft, maar dat hij meer informatie bin- nenkrijgt via de reuk dan door zijn ogen. Honden zien voorwerpen scherp die op een afstand liggen tussen de 33 à 50 cm. Behalve de ogen, heeft de morfologie van de hond of de kat ook een invloed op het zicht: De grootte van de hond zal bepalen waar de ogen staan ten opzichte van de grond! Sommige honden springen dan ook in de lucht om beter te kunnen zien! [...]